Flüt Şiiri Büyükbabaların hatırası, eski  …Sizi koruyacağımasırların akışında.Seni yağ ve reçine ile yıkayacağımsanki hayattaymışsın gibi,sanki sadece bir anı değilmişsin gibiiçine hayat ve nefes verdiğim,Arutam’ın şu andaiçimde ve şimdi yine yaptığı gibi. Büyükbabaların hatırası, eski ahşap…Adam seni tam da doğru anda kaldırdıve sen dünyaya geri dönmedin.Seni oymuş ve bilgeliğiylenefesinin hatıralarında şarkı söyleyeceği noktaları bulmuş.Bir hayatın uyumubu dünyayıkutsal güzelliğiyle yansıtıyor. Sen, Arutam,bedenime Ruh’u üfle.Hayatım şarkı söylüyormevsimlerin geçişinde,bu çok güzel.Senin hatıraların, büyükbaba,o adam üfleyipseni uyandırdığında, hayatını büyüleyecek.Senin çığlığın, büyükbaba,beyaz sanatların içinden akan,şamanın ellerinde, parmaklarında ve tüylerinde:Hayatıma uyum getirecek mi,her gün gözlerimin önündesonsuz bir mükemmelliğin uyum içinde olduğunuhatırlarken? Biliyor musunuz? Ağaçlar şarkı söyler.o melodinin nereden geldiğini öğrenmeyeHiç gitmedimama şarkı söylerler.Çok güzeldir, en sert kabukları onlarındırama en tatlı kanı onlar saklaryaprakları arasında gökyüzü, bulut ve

Kutsal duygu, bizi karşılamayı seven ışıkların arasında sabahları ıslatıyorsun.“Uwishin” (Şaman) bu ağlamaları, insanlara umut ve şifa veren gizemli büyülerle toplar. Siyah ve tüylü burnumu ıslatarak, bu anın kalbine son bir kez bakmak için parlatıyorum. Hayatın doğduğu ve ormanda şarkı söyleyen mucizeyi çizdiği yer. Ve yapraklar ile yorulmak bilmeyen çekirgelerin lezzetli mırıldanmaları arasında, sonsuzluğun akışıyla dost oluyorum. Ruhun kutsal varlığıyla, onun yüzünün kristaline kadar parlatılmış elmas. Ağaçların dinginliğini kazandıktan sonra, bizi insan yapan gerçek için savaşan savaşçının acısını taşıdığım yerde, onun okşamasıyla gelen şifayı bekliyorum. Bu gerçek haykırıyor, ama en güzel müzik ve kutsal büyünün arasında, insan kalbi seni hatırlarken titriyor, Arutam (Büyük Ruh). Her şeyin içinde yaşayan sen, yıldızlarla uyum içinde olanların kalplerinde atan sen. Bu, hiç öğrenmediğin ve nasıl

Arutam’ın sesi ormanın her yerinde giderek daha belirgin hale geliyor. Gündüz ve gece, fısıltısı kütüklerin, yaprakların, esintilerin, tüylerin ve kürklerin arasından süzülüyor. Tonu, göklere bağlılığını ifade etmek için değişiyor ve aynı zamanda O’nun kutsal varlığının tadını çıkarıyor. Her şey uluyan şarkılarda ortaya çıkan son gerçek olsa da, gölge dikkatimizi çekmeye devam eder, ta ki tamamen kafamız karıştığı bir gün kendimize kim olduğumuzu sorana kadar. Altın ve gümüş ışıklar arasında, hiç ihtiyaç duymadığımız özlemlerle dikkatimiz dağıldıkça zaman akıp gider. Senin sesin, her şeyi şarkıya dönüştürür. İnsanı ruhundan uzaklaştıran her türlü ortamdan arınmış, düşüncenin yer ve zaman bulamadığı içsel bir sessizliğe dalmış. Hayatın parıltısını içip yine de acıyla dayanabilecek bir anıyı çizmenin imkânı yok. Tütünün hissettiği dünyayı, elimi ıslatırken o kadar net

Direncimizden yola çıkarak bir dünya yaratmak, bizi insanlar olarak doğamızdan uzaklaştırıyor. Bir an içinde fotoğraf çekerken veya yarını yok sayarak gülüyormuş gibi yapıyor gözükebiliriz ancak bilmeliyiz ki, kendimizi “ben” oyunları üzerinden tanımlayamayız. Bu eğilim bizi başarısızlığa, canavarı yakan ve aşındıran bir kendini kınamaya iter. Bir savaşçı, karakteri ve gücüyle tepki verir ve yaklaşan her güneş doğuşunda savaşı başlatır. Gölgenin tasarımlarına teslim olan canavarın huzur içinde dinlenebileceği ne bir anı ne de bir köşesi var. Damarlarında dolaşan mutluluk görmezden gelinir, başka amaçlara hizmetin peşine takılır, tüketilir. Saray pencerelerinin perdelerini uzaklaştıran tutarlılık ve doğal kanıt gözlemidir. Damla damla, dizlerimizi ve belimizi kıran asfalta imza atıyoruz. Damla damla, kırmızı mürekkeple çizilmiş, canavarın nasıl boyun eğdirilmeye çalışıldığını gösteren bir rota haritası bırakıyoruz. Ve denendi

Şamanizm yolunda insanın amacı, Arutam (Büyük Ruh) ile birliği yeniden keşfetmektir. İnsan, nereden geldiğini ve nasıl doğduğunu hatırlayarak duygularını serbest bırakmalıdır. Vücudumuz ve duygularımız, kendiyle tam bir birlik içinde yaşamak için varlığın derinliklerinden gelmiştir; geçici bir parıltının her anında atar ve nefes alır. Bundan başka herhangi bir amaç, karanlık bir direncin neden olduğu çatışmadan kaynaklanır ve bu direnç, bir isme karşılık gelir ve zararlı doğasının bariz bir sonucu olarak kasıtlı olarak başarısız olur. B irçok düşünce, amaç ve hedefle bir seremonilere katılsak da, içimizde canlanan o canavarı serbest bırakmalıyız.  Yaşadığımız çatışmaların sonuçlarının ya da çözümlerinin tek bir zehirli kökü vardır. Son duygunun Büyük Arayış ve Gerçekleştiriminde bulunan kişi, egosunun çatışmasının baskı altına aldığı o küçük düğümleri -önemsiz bir şeymiş gibi-

Arutam (Büyük Ruh, Yaşam), tüm varlığı tek bir Büyük Duygu ile sürdüren mükemmel bir kristaldir. Gördüğümüz dünyanın ardındaki mükemmel zeka, kendi lütfundan sonsuza dek beslenir. Bu kutsal mükemmelliği bozulmadan koruyan uyumdur; onu hem ölümsüz hem de sonsuza dek saygıdeğer kılar; sadece zamanın akışı onu yüceltir ve tükenmez yeni mucizeleri ortaya çıkarır. O kutsal kristal, en sakin ve zengin tatsızlığın içinde ılımlı bir huzurdur. Her arzu, en küçük alacakaranlıklarında ve en görkemli zirvelerinde, bir anın kıvılcımında tüm duyguları içeren Sonsuz Duygu’nun önünde kendini gülünç duruma düşürür. O trans sırasında kendini veren adam, tam bir huzur içinde dinlenecektir. Ve her zaman var olan doğal zekâsıyla, geçmişi anlar ve şefkatle terk eder, Arutam’ı özgürce soluyarak, şarkı söylediği anda, Büyük Duygu’nun sonsuz okyanusunda. Tatlı

Kutsal duygukendini tütün yaprağına çiziyorsun.Onu ağlatmak için geceyi hareket ettiriyorsunçamur kâsemdeki ıslak gözyaşları gibi Islak gözyaşları yanıyor…Tıpkı en derin ve en soğuk gece gibi,ılık ışığa dön ve şarkı söyle,nemli ağıtının derin karanlığıseni soluyan insanın Ruhunu uyandır. Dünyayı avucumda tutmak ne büyük bir şans.Kara gece, nefes alıp ıslık çalarakmırıldanan nehir kıyısında parıldıyorsun.Anakondanın kara gözyaşlarında akıyorsun,büyükbabam ve büyükannem onları toplamayı öğrendilerve içindekileri… kalplerine aldılar.Böylece hatırlayabildiler, anlayabildiler…Sadece seni hissederek,içgüdünün esintisiyle okşandılarve gece, panterin derisiçığlıklarla uyanırkenparlak uçlarınıgümüş yıldız pençelerinden dışarı çıkararak inliyordu. Oh Arutam! Yüce Ruh !Kutsal varlığın her şeyde yaşıyor,Sen ışık, su, topraksın.Senin hoş hissin, kendi zarafetiyle sonsuzca doluMükemmelliğin kristalidir.Bu his her şeyi içerir,kalbimizde atarkenve atalarımızın ilahisinde haykırırken.Dünyaya gözlerini açar açmazgelenlerde haykıran bir yaşam çağrısı.Sen, üç zamanın birleşimisinsonsuz, mükemmel ve kutsanmış bir şimdide.

Şamanizm bir yaşam biçimidir. Hayatımızı bir birlik içinde ve güçlü bir varlık duygusuyla geçirme biçimidir. sadece Mükemmellik kristalinde erimiş olarak, anı bozmadan, hiçbir niyet olmadan nefes almanın olasılığıdır: . Bu kristal, güçlü duygusuyla tüm varoluşu içerir. Damarlarımızda kutsal bir basınçla akan, kutsal dokunuşunu ölçülemez bir zevkle hissettiren ve bedenimizi ve kemiklerimizi aydınlatan bir şeydir. Tüm varlıkların yapısı’ndan akan gerçek güçtür. Şamanizm, unutmuş olanların endişelerine cevap olduğunu öğreterek, bireyi en derin duygularına yaklaştırır. Barışın, kesinliğin dinlenişi olduğunu gösterir; nihai aydınlanmanın derinliklerinde yatan inancıdır. Şamanizm, iç dünyaya, duyguların kaynağına, bize hayat veren kaynağa ulaşmak için bitkileri kullanır. Bitkileri, doğanın kendi zarafetiyle tüm mükemmelliğiyle ortaya çıkabildiği o yere geri dönmemiz ve o yeri hatırlamamız için kullanır. Bu duygu, bir maddeye katkıda bulunan veya

Konferans, 22 Haziran 2017 Natem, sindirilmek üzere tasarlanmış bir maddedir. Bu nedenle, sindirim sürecinden geçer. Bu tür durumlarda her zaman olduğu gibi, sindirim genellikle biraz zaman alır. Bu süreç ilerledikçe, daha aktif maddeler emilir ve bu da algımızı, vücudumuzu ve bilincimizi büyük ölçüde değiştirir. Saatler geçtikçe, vücut giderek daha fazla özellik emer ve algımızın ve bilincimizin giderek değiştiğini hissederiz. Doğal olarak, Natem’i aldıktan sonra sindirim gerçekleşir ve sonunda bağırsak hareketi olur. Tüm bu süreç boyunca vücudumuz bir anakonda gibi tepki verir: bitki özünün tüm esasını alır. Natem vücudumuzda ne kadar uzun kalırsa, o kadar fazla özelliği özümseriz. Aksine, vücudumuzdan ne kadar çabuk ayrılırsa, özümsenecek madde o kadar az olur: özümsenecek aktif maddeler daha az olur ve fiziksel ve psikolojik değişiklikler